Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Φτιάχνω το δικό μου σαπούνι από λάδι ελιάς και στάχτη



Παλιά στα χωριά έφτιαχναν μόνοι τους σπιτικό σαπούνι από ελαιόλαδο για να έχουν όλο το χρόνο. Συνήθως το έφτιαχναν το Σεπτέμβριο μήνα που ο καιρός ήταν ακόμα καλός και η θερμοκρασία ιδανική για να γίνει. Τότε επίσης μάζευαν και το λάδι από τον πυθμένα των βαρελιών που είχε και μούργα για να μην πάει χαμένο και το χρησιμοποιούσαν για το σαπούνι τους.
Ας δούμε μερικούς μεθόδους παρασκευής σαπουνιού.

Α) Στο 1ο Ελληνικό βιβλίο φαρμακοποιίας βρίσκουμε την ακόλουθη συνταγή για σαπούνι:

Σαπώνιον



Ένωσε ένα μέρος κοπανισμένης σόδας της αγοράς , με 2 μέρη της ζωντανής ασβέστου σε μία αρκετή ποσότητα νερού. Ανακάτωσε τα πάντα καλά ώστε να γίνει σαν γάλα και άστα να κατακαθίσει η ύλη μέχρι την επόμενη ημέρα.

Έπειτα στράγγισε το επιπλέον εκείνο δριμύ ρευστό, εξάτμισέ το λίγο για να γίνει πιο ενεργητικό.
Μετά από αυτά ένωσε ένα μέρος από αυτό και ένα από λάδι ελιών ή και περισσότερο, βράσε το ανακατεύοντας συνεχώς τη μάζα τόσο έως ότου να πήξει αρκετά, η πήξης του οποίου γνωρίζεται ευθύς, αφότου βγάλεις λίγο έξω και κρυώσει.
Όταν γίνει αυτό, στρώνεις λίγο ασβέστη ή στάχτη σε ένα μέρος και χύνεις την ύλη αυτή και την απλώνεις όλη ομαλώς, μετά την κόβεις και την διαιρείς σε όσα κομμάτια θέλεις.
Το σαπούνι αυτό είναι πολύ χρειαζούμενο στους ανθρώπους, μάλιστα πολλές φορές και στην ιατρική και σε άλλες τέχνες.






Πηγή: The secret real truth



Β') Συνταγή της κ Χρυσάνθης Κασιανού, από το Περαχώρι της Ιθάκης.

Υλικά:
8 κιλά λάδι. Συνήθως χρησιμοποιούμε τη μούργα του λαδιού, το κατακάθι ή τηγανολάδα
3 κιλά καυστική σόδα (ποτάσσα)
10 κιλά νερό
1 ποτήρι χοντρό αλάτι
ένα καζάνι

Εκτέλεση:
Βάζουμε το νερό μέσα στο καζάνι. Όταν το νερό είναι χλιαρό ρίχνουμε σιγά, σιγά το λάδι. Λίγο πριν βράσουν το νερό με το λάδι προσθέτουμε την ποτάσσα, σιγά, σιγά.
Μετά ρίχνουμε ένα ποτήρι χοντρό αλάτι.
Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα ως τον πάτο του καζανιού. Τα υλικά θα πρέπει να ανακατευτούν πολύ καλά. Η ποτάσσα φουσκώνει και θέλει πολύ προσοχή στο ανακάτεμα.
Όταν είναι έτοιμο το σαπούνι «ξεκολλάει». Θα καταλάβετε στην πράξη τί σημαίνει αυτό. Το σαπούνι ανεβαίνει στην επιφάνεια και με μεγάλη τρυπητή κουτάλα παίρνουμε το σαπούνι και το βάζουμε στα καλούπια μας, που μπορεί να είναι και παλιά συρτάρια ή τελάρα. Πρώτα στρώνουμε χαρτί στα καλούπια μας και μετά βάζουμε το σαπούνι.
Αν θέλουμε να κάνουμε και άλλη δόση σαπούνι, χρησιμοποιούμε το ίδιο νερό με λιγότερη ποτάσσα.
Όταν το λάδι είναι καθαρό, θέλει περισσότερη ποτάσσα, όταν είναι μούργκα, θέλει λιγότερο. Όταν είναι τηγανολάδο, βάζουμε λιγότερο αλάτι.
Στο Περαχώρι της Ιθάκης σχεδόν όλες οι γυναίκες κάνουν σαπούνι στο σπίτι τους.


Γ')Υλικά:
2,5 κιλά λάδι
2,5 κιλά νερό
1 κιλό καυστική ποτάσα
175 γραμμάρια αλάτι

Κατά την παρασκευή του σαπουνιού μας, πρέπει να παίρνουμε τα ανάλογα μέτρα και προφυλάξεις, δηλαδή να φοράμε γάντια, να μην ερχόμαστε σε επαφή με τα υλικά και να μην εισπνέουμε τα αέρια που δημιουργούνται κατά την διάρκεια του βρασμού του.
Προσοχή γιατί η ποτάσα είναι καυστική.

Πως το φτιάχνουμε:
Το βράδυ ζεσταίνουμε το νερό μας και την καυστική ποτάσα σε ένα μεγάλο καζάνι ανοξείδωτο, για να μην τρυπήσει από την καυστική ποτάσα. Όταν το μείγμα μας ζεστάνει ρίχνουμε το λάδι ανακατεύουμε λίγο και μετά σβήνουμε την φωτιά και το αφήνουμε όλη νύχτα να ηρεμίσει. Το πρωί ανάβουμε δυνατή φωτιά να βράσει το σαπούνι μας και προσθέτουμε το αλάτι και ανακατεύουμε συνέχεια. Η φωτιά δεν χρειάζεται να είναι πάρα πολύ δυνατή αλλά να σιγοβράζει. Θέλει περίπου μια ώρα για να δέση. Αν το μίγμα μας είναι καθαρό και δεν έχει καντήλες με λάδι σημαίνει ότι το σαπούνι μας πέτυχε.
Όταν είμαστε σίγουροι ότι το σαπούνι μας έπηξε το βγάζουμε με προσοχή από την φωτιά για να μην καούμε και το τοποθετούμε σε καλούπια όχι πολύ ψηλά για να μπορούμε να το κόψουμε μετά. Όταν είναι χλιαρό ακόμα μπορούμε να το χαράξουμε για να το κόψουμε πιο εύκολα στο μέγεθος που θέλουμε όταν κρυώσει. Το αφήνουμε 2-3 μέρες σε σκιερό και δροσερό μέρος να στεγνώσει και μετά το κόβουμε στο μέγεθος που θέλουμε. Το σαπούνι μας είναι έτοιμο αλλά όσο περισσότερο το αφήσουμε να ξεραθεί τόσο καλύτερο θα γίνει.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Περί αλήθειας



Είπε ο Ιησούς: «Η Αλήθεια ελευθερώνει». Όμως γνώρισες πολλές «αλήθειες» και δεν σε έχουν ελευθερώσει. Αντίθετα, έχουν γίνει δεσμά, είναι αλυσίδες που σε ζώνουν. Η Αλήθεια ελευθερώνει, το ψέμα γίνεται φυλακή.

Δύο τρόποι υπάρχουν ν' αναζητήσεις την Αλήθεια: ο ένας είναι να δανειστείς γνώση, ο άλλος να ψάξεις ο ίδιος. Το να δανειστείς είναι εύκολο, όμως ό,τι δανείζεσαι δεν είναι ποτέ δικό σου. Και ό,τι δεν είναι δικό σου δεν μπορεί να είναι αληθινό. Η Αλήθεια δεν μπορεί να μεταβιβαστεί. Στην ίδια την πράξη της μεταβίβασης, η Αλήθεια γίνεται ψέμα. Δεν μπορείς να δανειστείς την Αλήθεια, ούτε να την κλέψεις ούτε να την αγοράσεις - πρέπει να τη γνωρίσεις εσύ ο ίδιος.  Μόνο τότε η γνώση σου έχει νόημα. Αλλιώς είναι μασκάρεμα της άγνοιάς σου. Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, ενώ είσαι ολοκληρωτικά παραπλανημένος.
Η Αλήθεια είναι φαινόμενο που το βιώνει κανείς μόνος του. Δεν είναι κάτι εξωτερικό, είναι μια εσωτερική ανάπτυξη. Η αλήθεια πρέπει να βιωθεί. Πρέπει να περάσεις ο ίδιος μέσα από την Αλήθεια, να ταξιδέψεις. Πολλές φορές θα πέσεις, πολλές φορές θα πλανηθείς, πολλές φορές θα ξεστρατίσεις – αλλά παρέμεινε στον δρόμο. Πολλές φορές θα αναρωτηθείς αν υπάρχει συντομότερος δρόμος, αλλά μην ξεγελιέσαι, ο νους γεννοβολά μυθεύματα. Η αλήθεια είναι μια και καθολική.  Δεν είσαι εσύ που αναλώνεσαι σε δαιδαλώδεις συνειρμούς, άλλα τα τεχνάσματα και τα τερτίπια του νου. Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητος. Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι∙ άλλος παραλύει από το φόβο∙ κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών∙ κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς. Το σκοτάδι, για να πετύχει τους άνομους σκοπούς του, χρησιμοποιεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίπτωση και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους , σκοτίζοντας το νου και αναστατώνοντας την καρδιά. Συνήθως αυτό συμβαίνει ξαφνικά, σαν ξέσπασμα καταιγίδας. Αλλά όπου υπάρχει Φώς δεν υπάρχει σκοτάδι.
Γύρνα πίσω ξανά και ξανά· άρχισε το ψάξιμο ξανά και ξανά. Πολλές φορές το μονοπάτι χάνεται· πολλές φορές κάνεις κύκλους, επιστρέφεις στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά! Μοιάζει να μην υπάρχει πρόοδος. Όμως συνέχισε το ψάξιμο, και μη νιώθεις απελπισμένος και αποκαρδιωμένος. Κράτα ζωντανή την ελπίδα! Και έχει εμπιστοσύνη. Σκέψου τον δρόμο σαν ένα ασημένιο ρυάκι που θα σε ταξιδέψει στον προορισμό σου όμορφα και απαλά και όχι σαν έναν καταρράκτη που βρυχάται και δεν ξέρεις πότε θα σε καταπιεί κάτω από τα χρυσαφένια νερά του.
Αυτός που αναζητά πιστεύει, ελπίζει, μπορεί να περιμένει, μπορεί να περιμένει ατέλειωτα. Έχει υπομονή και αδιάκοπα ψάχνει. Όχι πως κάθε βήμα οδηγεί στο σκοπό· μερικές φορές κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Αλλά ακόμα κι όταν βαδίζει κανείς στην αντίθετη κατεύθυνση, μαθαίνει· Ακόμα και η πλάνη είναι μέρος της μάθησης. Κανείς δεν μπορεί να μάθει όταν φοβάται πολύ μήπως κάνει λάθος. Όταν κανείς φοβάται πάρα πολύ ότι μπορεί να χαθεί, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψει.
Να γιατί σου λέει ο νους, «Ρώτα τους φωτισμένους, αυτούς που ξέρουν - πάρε απ' αυτούς». Όμως έτσι η Αλήθεια είναι από δεύτερο χέρι· κι Αλήθεια από δεύτερο χέρι δεν υπάρχει, είναι ψέμα. Η Αλήθεια, για να 'ναι Αλήθεια, πρέπει να είναι από πρώτο χέρι, αυθεντική.
Ο Ηράκλειτος λέει: τον εαυτό μου ρώτησα. Λέει, «Δε λέω κάτι που άκουσα - τον εαυτό μου ρώτησα. Δεν είναι κάτι που μου δίδαξαν, είναι κάτι που ανέπτυξα μόνος μου. Είναι η υποκειμενικότητά μου - η εμπειρία μου».
Κι όταν είναι η δική σου εμπειρία, τότε σε μεταμορφώνει.