Απόσπασμα από το βιβλίο της Ελένης Ιεροδιακόνου «ΖΕΝ Η Ζωντανή Σιωπή» – Εκδόσεις Oσελότος
Το ναι και το όχι είναι εγκλωβιστικό. Τα όνειρα είναι εγκλωβιστικά. Η Ύπαρξη τιμάει τις ανάγκες σου. Έρχεται στις αληθινές σου ανάγκες και τις εκπληρώνει. Και είναι ένα γοητευτικό ταξίδι, να το βιώνεις αυτό χωρίς αντίσταση. Η Ύπαρξη όμως, πολλές φορές δεν εκπληρώνει τις επιθυμίες σου. Έτσι, αν ζεις στην περιφέρεια και ζεις σε αυτήν την διάσταση, η οποία είναι φανταστική (δεν υπάρχει αλλά την βιώνεις), θα σου είναι πολύ δύσκολο να πας στην αποδοχή της ζωής, όπως είναι. Θα σου είναι δύσκολο να πας στην αποδοχή του αληθινού σου εαυτού. Θα σου είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι αληθινός. Θα θέλεις να στέκεσαι, να τοποθετείσαι μέσα στα θέλω και μέσα στα όνειρα.
Άφησε το όνειρο της Ύπαρξης να συμβαίνει στην ζωή σου. Άφησε κατά μέρος τα δικά σου όνειρα. Άκουσε το και πάλι. Είσαι ζωντανός! Η Ύπαρξη θέλει να «παίξει» μαζί σου. Είσαι μέρος της Ύπαρξης και θέλει να σε γεμίσει δώρα. Η Ύπαρξη θέλει να σε κάνει μάρτυρα στο μυστήριο της ζωής. Αν γυρίσεις πίσω και δεις με ειλικρίνεια, θα διαπιστώσεις κάτι εκπληκτικό. Θα διαπιστώσεις ότι κάθε φορά που ήσουν θετικός σε κάτι, μέσα σου υπήρχε ταυτόχρονα, το όχι. Την ίδια στιγμή που έλεγες ναι, την ίδια στιγμή μέσα σου, έλεγες όχι. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι προσεύχονται στον Θεό. Έχω πει ξανά αυτή την ιστορία για ένα συγκεκριμένο πλάσμα.
Έλεγε: «Θεέ μου, θέλω αυτή την γυναίκα» και «θέλω αυτή την γυναίκα» και ξανά πάλι: «Θέλω να αποκτήσω αυτή την γυναίκα». Προσευχές μέρα νύκτα. Κάποια στιγμή την αποκτά. Μετά από τρεις μήνες, «Θεέ μου, πάρε αυτή την γυναίκα. Απομάκρυνε την από εμένα το γρηγορότερο. Δεν την αντέχω αυτή την γυναίκα». Ο νους είναι νεκρός και ο νους ονειρεύεται. Εσύ όμως είσαι ζωντανός και η Ύπαρξη είναι εκεί για να σε εκπληρώσει. Δεν μπορείς όμως, να μπεις σε αυτή την ροή, γιατί κάτι μέσα σου αντιστέκεσαι στην ζωή. Μέσα στην αντίθεση έχεις ήδη φανατικά τις δικές σου απόψεις για το πως θα εκπληρωθείς. Ξεχνάς όμως κάτι σημαντικό. Ότι κάθε φορά που λες ναι, ταυτόχρονα το ακυρώνεις. Αυτή είναι η φύση της αντίθεσης.
Οι άνθρωποι θέλουν να ξέρουν ότι σε δέκα χρόνια από τώρα, όλα θα παραμείνουν στην ίδια θέση. Θέλουν να ξέρουν ότι εκείνα που τους κάνουν να αισθάνονται καλά αυτή την στιγμή, θα παραμείνουν στην ίδια θέση. Οι άνθρωποι θέλουν να κρατήσουν την ευχαρίστηση παγωμένη μέσα στον χρόνο. Νομίζουν ότι αν παγώσουν την στιγμή και τους ανθρώπους μέσα σε μια μονιμότητα, θα κρατήσουν την ευχαρίστηση για πάντα. Ποιος το ονειρεύεται αυτό; Ο νους. Ο νους πάει για ασφάλεια. Για μονιμότητα. Για σιγουριά. Ο νους είναι ήδη νεκρός.
Αν ζεις εσύ μέσα σε εσένα, κάθε στιγμή είναι ασφαλής. Κάθε στιγμή που περνά έχει σιγουριά και κάθε στιγμή έχει θαλπωρή. Αν ζεις εσύ μέσα σε εσένα, κάθε στιγμή έχει όλα εκείνα που χρειάζεσαι. Αν ζεις εσύ μέσα σε εσένα, θα ξέρεις ότι η ευχαρίστηση δεν έχει εχέγγυα αλλά ούτε και φερέγγυα. Η εξωτερική παγίωση ανθρώπων δεν εγγυάται την ευχαρίστηση. Ο νους επιζητεί την μονιμότητα στοχεύοντας στην μελλοντική ευχαρίστηση. Ο νους όμως δεν ζει στον πραγματικό χρόνο γιατί δεν ζει στο παρόν. Είναι χαμένος σε ένα νεκρό χρόνο στο μέλλον ή στο παρελθόν.
Αυτό που κόβει και ράβει τα πράγματα και τα χωρίζει στον χρόνο, είναι ο νους. Αυτό που έχει φανατικές προτιμήσεις για το μέλλον, δεν είσαι εσύ. Είναι ο νους. Δεν είσαι εσύ αυτό, που τρέχει για σιγουριά, μονιμότητα και προϋποθέσεις στο μέλλον. Πολλές φορές, είπα παλαιότερα, ότι σε αυτό τον δρόμο οι μεγαλύτεροι έχουν ένα προβάδισμα. Οι μεγαλύτεροι έχουν κάνει, ότι έχουν κάνει και έχουν διαψευσθεί. Από την άλλη όμως, μπορεί να έχουν και ένα ελάττωμα. Εάν είσαι μεγαλύτερος, υπάρχει πιθανότητα να είσαι «παγιωμένος». Οι πολυετείς και ακλόνητες απόψεις μπορεί να σε έχουν στεγανοποιήσει. Μπορεί να έχεις γίνει ανελεύθερος και να μην το γνωρίζεις.
Οι νεότεροι από την άλλη, έχουν την «ατυχία» να γεννηθούν σε αυτό τον πλασματικό κόσμο των μεγάλων. Και παραμένουν μέσα στο νου. Με διαφορετική ορμή, αλλά πατάνε στις ίδιες ράγες του τρένου των μεγαλύτερων. Έτσι, το πρόβλημα δεν το δημιουργεί η ηλικία. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο πόσα χρόνια έχεις ζήσει. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα όνειρα που κάνεις. Το πρόβλημα δεν βρίσκεσαι στο πόσο ασφαλής ή ανασφαλής είσαι. Το πρόβλημα είναι ένα και σταθερό. Πρέπει να απαλλαγείς από το νου. Διαφορετικά, η ζωή θα σε πληγώνει. Και η ζωή έχει τόσα δώρα να σου δώσει, μα τόσα δώρα! Αν φύγεις από την ανελευθερία και από την καθήλωση του ναι και όχι, η ζωή έχει τόσα δώρα…
