Ζητείται νηφάλια σκέψη

Βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Καθημερινά, στις φιλικές και οικογενειακές ομάδες θα έχετε ακούσει αυτή την έκφραση. Γιατί όμως οι άνθρωποι βρίσκονται σε αυτό το μούδιασμα; Γιατί οι άνθρωποι στέκονται σαστισμένοι και βλέπουν να χάνονται όσα θεωρούσαν δεδομένα; Γιατί είναι ανήμποροι να συλλάβουν τη φύση, την έκταση και την εξέλιξη του κακού που τους έχει βρει. Θα μου πείτε γιατί όχι. Δεν είναι και λίγα αυτά που μας βρήκαν. Ποια όμως είναι η ευθύνη μας; Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό;

Οι άνθρωποι ζουν πολλαπλές απώλειες. Χάνουν υλικές απολαβές.Χάνουν υλικές απολαύσεις. Χάνουν φανταστικές ευχαριστήσεις. Χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον κόσμο και σε ό,τι κάλο έβλεπαν στον άλλο και στον εαυτό τους. Η απώλεια γεννά το πένθος. Αλλά διερωτώμαι πόσο καιρό θα βρισκόμαστε σε αυτό το πένθος και τι μας εμποδίζει να βγούμε από αυτό.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι έχουν αρκετές θεωρητικές έννοιες και αναλυτικές πρακτικές που ακολουθούν, για να δώσουν την δικιά τους ερμηνεία.Δεν είναι δικιά μου αρμοδιότητα για να τις αναλύσω. Η κυβέρνηση μας δίνει το μήνυμα ότι αν αντισταθείς θα έρθει η πτώχευση, η ανεργία, η μιζέρια και θα χαθείς. Ένα δεύτερο μήνυμα είναι ότι δεν μπορείς και να αντισταθείς γιατί θα χαθείς.Το τρίτο μήνυμα είναι ότι δεν μπορείς να σκεφτείς γιατί οτιδήποτε και να πράξεις θα είσαι χαμένος. Άλλωστε το είπε και η Τρόικα. Οπότε το συμπέρασμα είναι να μην κάνεις τίποτα. Αλλά αυτό πάλι δεν οδηγεί πουθενά. Βρισκόμαστε στην δίνη των εξελίξεων της καταστροφής μας, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είμαστε σε ένα κυκεώνα προβλημάτων και κακοφωνίας, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Όλα αυτά οδηγούν τους ανθρώπους στην αδράνεια. Δεν κάνουν τίποτα γιατί θεωρούν ότι δεν θα γίνει και τίποτα. Βρισκόμαστε σε ένα φαύλο κύκλο που τον αναπαράγουμε μεταξύ μας. Σε μια αγωνιώδης αναμονή για το χειρότερο που θα έρθει να μας βρει. Υποφέρουμε γιατί δεν μπορούμε να εκφραστούμε. Και όταν λέω να εκφραστούμε, δεν εννοώ με βία, οργή και θυμό. Αλλά να αντιδράσουμε ορθολογικά και αποτελεσματικά. Ζητείται νηφάλια σκέψη. Να μας βγάλει από αυτόν τον φαύλο κύκλο που το μόνο που μας κάνει είναι να αναλωνόμαστε, να μην μπορούμε να μετακινηθούμε, να θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να ενεργήσουμε. Λέμε όχι στην απαγόρευση και την απονέκρωση της σκέψης. Όχι στην παραπληροφόρηση και στην καθοδηγούμενη σκέψη. Λέμε ναι στην ενεργοποίηση της ορθολογικής και  νηφάλιας σκέψης. Ναι, στην σωστή πληροφόρηση. Ναι, στην γνώση. Δεν χρειαζόμαστε καμιά ομπρέλα και κενά λόγια. Ήρθε ή ώρα της δράσης και όχι της αντίδρασης. Ήρθε η ώρα να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους και να ξαναβρεθούμε μαζί τους. Να καλλιεργήσουμε την αμοιβαία υποστήριξη, την προσφορά και την αλληλεγγύη. Ευρυγώνια ματιά, σκέψη, σκληρή προσπάθεια  και πάνω από όλα αξιοπρέπεια. Αλληλεγγύη, τι όμορφη και ξεχασμένη λέξη. Γιατί άραγε θα έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να την ξαναθυμηθούμε. "Η αλληλεγγύη δεν είναι ζήτημα αλτρουισμού. Η αλληλεγγύη προέρχεται από την αδυναμία να ανεχτούμε την προσβολή προς τη δική μας ακεραιότητα της παθητικής ή ενεργητικής συνεργασίας στην καταπίεση των άλλων, και από την βαθιά αναγνώριση των πιο επεκτατικών συμφερόντων μας. Από την αναγνώριση ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, η απελευθέρωση μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη κάθε άλλου όντος στον πλανήτη, και ότι πολιτικά, πνευματικά, στην καρδιά της καρδιάς μας γνωρίζουμε πως οτιδήποτε άλλο είναι δυσβάστακτο".(Aurora Levins Morales).